ماده5- اركان موضوع اين قانون به ترتيب عبارتند از:
الف – شورای‌عالی
ب- سازمان
پ- ستاد
ماده6- به‌منظور سیاستگذاری اجرائي در زمینه مدیریت بحران کشور، در محدوده سياست‌هاي كلي ابلاغي مقام معظم رهبري، شورای‌عالی مدیریت بحران کشور با عضویت اشخاص زیر تشکیل می‌شود:
1- رئيس‌جمهور يا معاون اول رئيس‌جمهور (رئيس شورا)
2- وزیر کشور(نائب‌رئيس شورا)
3- وزير دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح
4- وزير راه و شهرسازي
5- وزير بهداشت، درمان و آموزش پزشكي
6- وزير نيرو
7- وزير جهاد كشاورزي
8- وزير اطلاعات
9- رئيس ستاد كل نيروهاي مسلح
10- رئيس سازمان برنامه و بودجه كشور
11- رئيس سازمان صدا و سيماي جمهوری اسلامی ایران
12- رئیس سازمان (دبير شورا)
13- رئیس جمعیت هلال احمر جمهوری اسلامی ایران
14- يك نفر از اعضاي كميسيون امور داخلي كشور و شوراها و يك نفر از اعضاي كميسيون عمران به انتخاب مجلس شوراي اسلامي (به عنوان ناظر)
15- دونفر از متخصصان مدیریت بحران به پیشنهادرئیس سازمان ،تایید وزیر کشور با حکم رئیس جمهور..
16- رئيس سازمان بسيج مستضعفين
تبصره1- دبير شوراي‌عالي موظف است گزارش مصوبات آن شورا را براي رؤساي قوا ارسال كند.
تبصره2- جلسات شورای‌عالی به صورت عادی حداقل هر سه ماه یک‌بار و جلسات فوق‌العاده آن بر حسب ضرورت به پيشنهاد رئیس سازمان و تأييد وزير كشور تشکیل می‌شود.این جلسات با حضور نصف به علاوه یک اعضاء رسمیت یافته و تصمیمات آن با اکثریت نسبی آراء اتخاذ می شود.
تبصره3 - دبیرخانه شورای‌عالی در وزارت كشور(سازمان مديريت بحران كشور) مستقر است.
تبصره4- دبیرخانه شورای‌عالی، مسؤول ابلاغ و پیگیری اجرای مصوبات آن است. این مصوبات با تایید رئیس جلسه( رئیس جمهور یا معاون اول رئیس جمهور) و در عیاب وی وزیر کشور لازم الاجراء است.
ماده7- وظایف شورای‌عالی عبارت است از:
الف- تصویب و به‌روزرساني سند راهبرد ملي مدیریت بحران ظرف مدت سه‌ماه پس از تدوين آن
ب- تصویب و به‌روزرساني برنامه ملي کاهش خطر حوادث و سوانح، برنامه ملي آمادگی و پاسخ و برنامه ملي بازسازي و بازتوانی ظرف مدت سه‌ماه پس از تدوين آنها
تبصره- دبير شوراي‌عالي، ساير موضوعاتي را كه مربوط به حوزه سياست‌هاي اجرائي مديريت بحران بوده و نياز به طرح در شوراي‌عالي داشته باشد به آن شورا پيشنهاد مي‌کند.
ماده8- سازمان، كه پيش از اين به‌موجب قانون تشكيل سازمان مديريت بحران كشور مصوب 31/2/1387 تشكيل شده بود، مسؤوليت يكپارچگي در اعمال مديريت بحران كشور و ارتقاي اثربخشي آن را برعهده دارد.
رئيس سازمان، از میان کسانی که تحصيلات دانشگاهي مرتبط و حداقل هفت‌سال سابقه کار تخصصي در زمینه مدیریت بحران دارند برای یک دوره پنجساله به پيشنهاد وزير كشور و تصويب هيأت وزيران با حکم رئیس جمهور منصوب می شود و با پیشنهاد وزیر کشور و پذیرش رئیس جمهور عزل می گردد.
تبصره1- ساختار سازماني مناسب و متناظر براي وظايف سازمان در سطوح استاني و شهرستاني به ترتیب زیر نظر استاندار و فرماندار، متناسب با حجم وظایف، گستره جغرافیایی، شرایط اقلیمی و حساسیت های منطقه ای به پیشنهاد سازمان طراحی می شود و بعد از طی مراحل قانونی به تصویب سازمان اداری و استخدامی کشور می رسد.
تبصره2- رئيس سازمان به تركيب اعضاي شوراهاي عالي مشروحه ذيل اضافه مي‌شود:
الف- شوراي‌عالي شهرسازي و معماري ايران موضوع حكم ماده (3) قانون تأسيس شوراي‌عالي شهرسازي و معماري ايران مصوب 22/12/1351با اصلاحات و الحاقات بعدي
ب- شوراي‌عالي حفاظت محيط‌زیست موضوع حكم ماده(2) قانون حفاظت و بهسازي محيط‌زيست مصوب 28/3/1353 با اصلاحات و الحاقات بعدي
پ- شوراي‌عالي آب موضوع حكم ماده (10) قانون تشكيل وزارت جهاد كشاورزي مصوب 6/10/1379 با اصلاحات و الحاقات بعدي
ت- شورای عالی بيمه موضوع حكم ماده (10) قانون تأسيس بيمه مركزی ايران مصوب30/3/1350 با اصلاحات و الحاقات بعدي
تبصره 3- عضویت رئیس سازمان در شوراهای عالی موضوع بند "الف" و بند "ت" تبصره (2) این ماده بدون حق رای است.
ماده9- وظایف سازمان عبارت است از:
الف- تهیه و تدوین سند راهبرد ملي مدیریت بحران، برنامه ملي کاهش خطر حوادث و سوانح، برنامه ملي آمادگی و پاسخ و برنامه ملي بازسازي و بازتوانی جهت تصویب شورای‌عالی
ب- ارتقاي همكاري و هماهنگي بين‌سازماني به منظور ايجاد هم‌افزايي و تحقق اهداف كلان از طريق تشكيل بانك اطلاعاتي تخصصي مديريت بحران و دسترسي متناسب به نظام جامع مديريت اطلاعات، مستندسازی و علت‌یابی، تهیه ضوابط فني، استانداردها و دستورالعملهاي مورد نیاز این قانون جهت تصويب در ستاد ملي
پ- ارتقاي توان شناسایی مخاطرات و درك خطر حوادث و سوانح در سطح كشور از جمله تهیه اطلس ملي مخاطرات طبیعی و تدوين برنامههای کاهش خطر حوادث و سوانح استاني جهت تصويب ستاد ملی
ت- کمک به ایجاد و ارتقاي ظرفيت‌ها و مراکز پايش مخاطرات و هشدار سريع در دستگاههای مرتبط موضوع ماده (2) اين قانون
ث- ايجاد آمادگي مطلوب سازماني و عملياتي براي پاسخ به بحران از جمله برنامه‌ریزی و ایجاد هماهنگی جهت استقرار نظامهای قابل اطمینان آمادگی و ایمنی در مؤسسات دولتی، عمومی غیردولتی، خصوصی و تأسيسات وابسته به آنها، ايجاد شبكه ارتباطي اختصاصي براي شرايط اضطراري، تهیه برنامههای آمادگی و پاسخ استان‌ها و تدوین ضوابط فني و دستورالعمل‌های لازم جهت استاندارد کردن خدمات سازمان‌های امدادی در سطح کشور
ج- جذب، هدایت و توزیع امکانات و کمکهای دولتی داخلی و خارجی با رعايت اصل هشتادم (80) قانون اساسي
چ- ارتقاي توانايي كشور براي بازتواني و بازسازي پس از وقوع حوادث و بحرانها از جمله پيگيري ايجاد زيرساخت‌هاي لازم و تدوين ضوابط، فرآيندها و استانداردهاي مورد نياز بازتواني و بازسازي با همكاري سازمان ملي استاندارد و ساير دستگاههاي موضوع ماده (2) اين قانون
ح- برنامه‌ريزي، هدایت و حمایت جهت ایجاد و ارتقاي روشهای جبران خسارت نظیر استفاده از بیمهها، حمایتهای مالی و سازوکارهای تشویقی، تسهیلات ویژه و صندوقهای حمایتی در چهارچوب قوانين
خ- كمك به رشد و توسعه دانش و فناوري در راستاي ارتقاي مديريت بحران در كشور از جمله ترویج به‌کارگیری فناوري‌هاي نوین پیشگیرانه در ساخت‌وسازها، آینده‌پژوهی و ایجاد نظام دیده‌بانی علمی از طریق همکاری‌های دوجانبه یا چندجانبه با دانشگاهها و مؤسسات پژوهشی
د- ايجاد چهارچوب‌هاي لازم براي همكاري مؤثر در سطح منطقه‌اي و بين‌المللي از جمله تهیه دستورالعمل‌های جذب و توزیع کمکهاي خارجی با رعايت اصل هشتادم (80) قانون اساسي
ذ- توسعه مشاركت‌هاي مردمي براي تقویت مدیریت بحران جامعه‌محور و ترويج فرهنگ ايمني در جامعه از طريق برنامه‌ریزی و هماهنگی برای آموزش، سازماندهی و استفاده از ظرفیت تشکلهای مردمی، نهادهای غیردولتی، فدراسيون‌هاي ورزشي، نیروهای داوطلب مردمي و بخش خصوصی در مدیریت بحران، تدوين سازوكارهاي حمايتي و تشويقي جهت آموزش و ارتقاي آمادگي مردم در برابر بحران
ر- پيش‌بيني سالانه نیازهای مالی، تجهیزات و اقلام امدادی مربوط به مدیریت بحران کشور و اعلام به سازمان برنامه و بودجه کشور و سایر دستگاههاي مسؤول موضوع ماده (2) اين قانون جهت تأمین آنها