نظام پیشنهادها در ایران

نظام پیشنهادها و مدیریت مشارکتی از چند دهه گذشته در نوشته ها و کتب اندیشمندان علم مدیریت ایران وارد شده و تا قبل از دهه 60 در حد تئوری بود. اجرای نظام پیشنهادها به صورتی فراگیر در ایران از سال 1366 در پی بازدید گروهی از کارشناسان سازمان گسترش و نوسازی صنایع ایران از کشور ژاپن آغاز شد.

بدین ترتیب در نخستین ماه های سال 1367 مقرر شد نظام پیشنهادها در 4 شرکت صنعتی و تولیدی از مجموعه صنایع سنگین کشور مورد اجرا گذاشته شود.
این4 شرکت عبارتند از: شرکت رادیاتورسازی ایران- شرکت نورد و تولید قطعات فلزی- شرکت آکام فلز و شرکت سولیران. بدون هیچ اغراق و مبالغه باید گفت اجرای طرح در این 4 شرکت بسیار موفق و حتی فراتر از تصور پیش بینی کارشناسان بوده است.
پس از موفقیتهای چشمگیری که شرکتهای مجری نظام پیشنهادها بدست آوردند و نظر به آثار مثبت و سودمند این نظام و نظر به اهمیت و ضرورت نقش مشارکت کارکنان در بالا بردن کارایی و اثربخشی دستگاه های دولتی و افزایش رضایت و توان کاری کارکنان، دولت نیز از نظام پیشنهادات در دستگاه های دولتی حمایت کرد و مصوبه و بخشنامه و دستورالعمل هایی در جهت استقرار نظام پذیرش و بررسی پیشنهادها ابلاغ نمود.
موضوع اجرای نظام پیشنهادها در سال 1379 در دستور کار بسیاری از شرکتها و سازمانهای دولتی و خصوصی ایران قرار گرفت تا بالاخره در سال 1386 این موضوع در قالب یکی از موارد قانون مدیریت خدمات کشوری قرار گرفت. در ماده 20 قانون مدیریت خدمات کشوری مقرر گردیده است: دستگاه های اجرایی مکلفند به منظور ایجاد انگیزه و افزایش کارایی و بهره مندی از فکر، اندیشه و خلاقیت کارمندان ذیربط خود، ساز و کار مناسب برای جلب مشارکت کارکنان و دریافت پیشنهادها و اثرگذاری آن در تصمیم گیری ها را فراهم آورند.
در حال حاضر در بسیاری از شرکتهای دولتی و خصوصی ایران نظام پیشنهادها به عنوان ابزاری در جهت بهبود مستمر، کاهش ضایعات و هزینه های غیرضروری و اضافی، افزایش انگیزه و روحیه کارکنان در امر مشارکت به صورت جدی اجرا می گردد

ارتباط با محمدصادق معتمدیان

نظام پیشنهادها در ایران

دسترسي سريع

تماس باما

میزان بازدید سایت